कल्पना गर्नुहोस्ः २०२४ को चुनावको भोलिपल्टको बिहान हो, र अमेरिकामा मतपत्रहरू फालिएको र सुरक्षित क्यामेराको फुटेजमा पोलिङ कर्मचारीहरूले बक्सहरू भरिरहेका छन् भन्ने भाइरल भिडियोहरू देखिन्छन्। केही घण्टामा नै, राजनीतिज्ञहरू, विश्लेषकहरू, र सामाजिक सञ्जालका प्रभावशाली व्यक्तिहरूले धोखाधडीको आरोप लगाउन थाल्छन्। तर ट्विस्ट के छ भने—यी घटनाहरू वास्तवमा कहिल्यै भएनन्। ती डिजिटल डीपफेकहरू हुन्, जुन यति वास्तविक देखिन्छन् कि अनुभवी विश्लेषकहरूले पनि फरक छुट्याउन सक्दैनन्।

यो परिदृश्य असम्भव होइन, तर हामी यसको लागि तयार छैनौं। म यो वर्षभरि प्रविधिज्ञ, हालका र पूर्व सरकारी अधिकारीहरू, र नागरिक समाज समूहहरूसँग मिलेर एआईद्वारा सञ्चालित चुनावी खतराहरूको चुनौतीमा युद्ध खेलहरू सञ्चालन गर्दै आएको छु। जुनसुकै उम्मेदवारले राष्ट्रपति पद जितोस्, हामीलाई सबभन्दा चिन्ताजनक कुरा भनेको ‘नोभेम्बर सरप्राइज’ को वास्तविक सम्भावना हो—चुनावको दिनअघि कुनै नयाँ विवाद मात्र होइन, तर चुनावपछि एआईले सिर्जना गरेका नक्कली घटना, जसले मतदातालाई चुनाव चोरी भएको विश्वास गराउन खोज्छन्।

पहिलो कुरा, खलनायकहरूको समूह बढेको छ।

२०१६ को चुनावपछि, म होमल्यान्ड सेक्युरिटी विभागमा गएँ, जहाँ मैले रूसको हस्तक्षेपपछि अमेरिकी चुनाव सुरक्षामा सुधार गर्न मद्दत गरेँ। तपाईंलाई लाग्न सक्छ कि मस्कोको हस्तक्षेपको सार्वजनिक पर्दाफासले भविष्यका आक्रमणकारीहरूलाई रोकिन्छ। तर त्यसयता चुनावमा हस्तक्षेप एक प्रकारको खेलजस्तै बनेको छ, जहाँ चीन र इरान जस्ता नयाँ टोलीहरू खेलमा सामेल भएका छन्।

दोस्रो कुरा, चुनावपछिको समय अब मुख्य निशानामा छ।

२०२० को ‘स्टप द स्टिल’ आन्दोलनले देखायो कि कसरी अमेरिकनहरू, विशेषगरी हार्ने पक्ष, प्रणाली धाँधली भएको दाबीप्रति संवेदनशील छन्। विदेशी शत्रुहरू र घरेलु उग्रवादीहरूले सिके कि उनीहरूले भोट गणनालाई नै परिवर्तन गर्नु आवश्यक छैनस, उनीहरूले चुनाव परिणाममा विश्वास कमजोर भएको समयमा शंका फैलाउन मात्र पर्याप्त छ।

तेस्रो कुरा, चुनाव अधिकारीहरूले आफूहरू तयार नरहेको स्वीकार्छन्।

मैले देशभरि यात्रा गर्दा, राज्य र स्थानीय नेताहरूले बारम्बार भने कि चुनाव चोरी भएको प्रमाण देखाउने वास्तविकजस्तो देखिने ‘प्रमाण’ को उदय उनीहरूको सबभन्दा ठूलो डर हो, जसलाई उनीहरू तुरुन्तै असत्य साबित गर्न सक्दैनन्। २०२० मा, जब अधिकांश गलत दाबीहरू अस्वीकार गरिएका थिए, आजका एआई नक्कली सामग्रीहरू बनाउन सजिलो छ र प्रमाणित गर्न हप्तौँ वा महिनासम्म लाग्न सक्छ। तबसम्म, क्षति भइसकेको हुनेछ।

स्थिति झन् बिग्रिँदैछ

सरकारी अधिकारीहरू र सामाजिक सञ्जाल कम्पनीहरूबीचको सम्बन्ध पहिलेभन्दा झन् कमजोर भएको छ। अनलाइन सेन्सरशिपका विवादहरूले सहयोग गर्न दुवै पक्ष अनिच्छुक भएका छन्। नतिजा स्वरूप, स्थानीय अधिकारीहरूसँग संकटको समयमा भरपर्नका लागि कम प्राविधिक स्रोतहरू छन्।

समाधान के हो ?

सबैभन्दा उत्तम उत्तर भनेको जनचेतना हो। मतदाताहरूले यी नक्कली सामग्रीहरूलाई चिन्न सिक्नुपर्छ, जस्तै हामीले १९९० को दशकमा हाम्रो इमेल इनबक्समा स्प्याम आउन थालेपछि गरेको थियौँ। डीपफेकहरू हाम्रो इनबक्समा आउने नयाँ ‘नाइजेरियन राजकुमारहर’ बन्नेछन्, जसले हामीलाई १०,००० डलर पठाउन भन्छन्। तर अहिले तिनीहरू अझ बढी व्यक्तिगत, बढी विश्वसनीय, र झन् व्यापक हुनेछन्, हाम्रो लोकतन्त्रबारे हामीलाई झुक्याउन पनि।

दीर्घकालमा, हामीले हाम्रो चुनाव सुरक्षा संरचनालाई सुधार गर्नुपर्छ।

रुसको २०१६ आक्रमणपछि हामीले ठूला सुधारहरू गरेका थियौँ, तर अमेरिका फेरि कमजोर छ। कांग्रेसले निकायहरूलाई भोटिङ प्रणालीहरूको राम्रो सुरक्षा गर्ने प्रविधिमा लगानी गर्न आदेश दिनुपर्छ, र चुनावी कामदार र सामाजिक सञ्जाल कम्पनीहरूबीचको संलग्नताका लागि सही सुरक्षा उपायहरू सिर्जना गर्नुपर्छ। साथै, प्रविधि उद्योगले प्रयोगकर्ताहरूलाई ;वास्तविक’ वा ‘नक्कली’ मिडिया पहिचान गर्न मद्दत गर्न प्रयासहरू तीव्र पार्नुपर्छ।

हालैको एक सिमुलेशनमा, मैले देखेँ कि चुनावपछिको डीपफेकले कसरी खराब स्थितिलाई पूर्ण अराजकतातिर धकेल्न सक्छ। ‘रेड टिम'(एक विदेशी विरोधीको भूमिका खेल्दै) ले एक स्विङ राज्यमा मतदान कर्मचारीहरूले मतपत्रहरू नष्ट गरेको जस्तो देखिने यथार्थपरक भिडियो बनाउन सफल भयो। क्लिप फैलिँदै जाँदा, ‘ब्लु टिम’ (चुनाव अधिकारीहरूको भूमिका खेल्दै) ले भिडियोको वास्तविकता प्रमाणित गर्न संघर्ष गर्यो, जबकि टिप्पणीकारहरूले आगोमा तेल थप्न थाले। जबसम्म हामीले यो नक्कली हो भन्ने प्रमाणित गर्यौँ, तबसम्म क्षति भइसकेको थियो। मतदाताहरू सडकमा उत्रिएका थिए।

भ्रष्ट उम्मेदवारले पनि यस्तै मच्चाउन सक्छ।

राजनीतिक कार्यकर्ताहरूले चुनाव परिणामबारे गलत जानकारी फैलाउन वा विपक्षीलाई विचलित गर्न यस्ता रणनीति प्रयोग गर्न सक्छन्। यो हाम्रो भविष्यको सम्भावना हो, र यो हुनुअघि नै हामीले यसबारे छलफल गर्नुपर्छ, ताकि सत्यको पहिलो बलिदान नभओस्।

हालसालैको एउटा सिमुलेशनमा, मैले देखेँ कि कसरी एउटा चुनावपछि डिपफेकले एउटा खराब अवस्थामा पूर्ण अराजकता निम्त्याउन सक्छ। ‘रेड टिम’— जसले विदेशी विरोधीको भूमिका निर्वाह गर्दै थियो—ले स्विंग राज्यमा मतदान कर्मचारीहरूलाई मतपत्र नष्ट गर्दै गरेको देखाउने यथार्थपरक भिडियो बनाउन सफल भयो। जति बेलासम्म यो क्लिप फैलियो, ‘ब्लु टिम’— चुनाव अधिकारीहरूको भूमिका निर्वाह गर्दै— भिडियोलाई प्रमाणित गर्न हतारमा थियो, जबकि टिप्पणीकारहरूले आगोमा घिउ थपिरहेका थिए। हामीले यो नक्कली रहेको प्रमाणित गर्नु अघि नै क्षति भइसकेको थियो। मतदाताहरू सडकमा उत्रिएका थिए।

एउटा भ्रष्ट उम्मेदवार वा अभियानले यसैगरी आतंक मच्चाउन सक्थ्यो। भर्खरै गत महिना, यस्तो रिपोर्ट भएको थियो कि अमेरिकी सिनेट विदेश सम्बन्ध समिति प्रमुखलाई युक्रेनको शीर्ष अधिकारी भएको बहानामा एक जूम कलमा छलफल गर्न लगाएर ठगिएको थियो, जसले डिपफेकको रूप लिएको थियो। थोरै कल्पना चाहिन्छ, कसरी राजनीतिक संचालकहरूले ती विधिहरू प्रयोग गरेर विश्वासिला व्यक्तिहरूको रूपमा प्रस्तुत गरेर निर्वाचन परिणामको गलत जानकारी आफ्ना विपक्षीहरू वा समर्थकहरूसँग बाँड्न सक्छन्, नक्कली प्रतिद्वन्द्वी अनुसन्धान फैलाउन सक्छन्, वा संकटको समयमा अन्य उम्मेदवारहरूलाई अन्यत्रै मोड्न सक्छन्। यसलाई ‘घटिया चालहरूको शक्तिशाली संस्करण’ भन्न सकिन्छ।

यो हाम्रो भविष्य हो, जसतर्फ हामी तीव्र गतिमा गइरहेका छौं, र यो समय आएको बेला मात्र छिटो प्रतिक्रिया दिनु पर्याप्त हुँदैन। हामीलाई यसबारे अहिले नै छलफल गर्न आवश्यक छ—पहिले मतहरू खसे र वैधताको लडाइँ सुरु हुने बेलासम्म। नभए, अमेरिकाले नोभेम्बर ६ मा एउटा डरलाग्दो सरप्राइज देख्न सक्छः लोकतन्त्रको लागि डिजिटल युद्ध जहाँ सत्यको  पहिलो बलिदान हुनेछ।

: टाइम म्यागजिनबाट

: (टेलर अमेरिकाको होमल्यान्ड सेक्युरिटी विभागका पूर्व प्रमुख हुन्, रणनीति कम्पनी वाशिंगटन अफिसका सह–संस्थापक, र राष्ट्रको राजधानी वाशिंगटन डीसीमा बन्न लागेको प्रविधि केन्द्रका बोर्ड सदस्य हुन्।) अक्टोबर ३, २०२४