अमेरिकाले युक्रेन युद्धमा पक्ष परिवर्तन ग¥यो।

फेब्रुअरी १८ मा स्टिभ व्हिटकफ, मार्को रुबियो, माइक वाल्ट्ज, प्रिन्स फैसल बिन फरहान अल–साउद, मोसाद बिन मोहम्मद अल–ऐबान, युरी उशाकोभ, र सर्गेई लाभरोभ। (फोटोः इभलिन हकस्टेन/पूल/एएफपी मार्फत गेटी इमेजेस।)

आँखा भएका जो कोहीले यो आउँदै गरेको देख्न सक्थे, तर डोनाल्ड ट्रम्पका युक्रेन र रुससँग सम्बन्धित हालका कदमहरू ठूलो झट्काको रूपमा आएका छन्। हामी पश्चिमी उदार प्रजातन्त्र र रसियन सरकार बीचको विश्वव्यापी लडाइँको बीचमा छौं, र यो लडाइँमा संयुक्त राज्य अमेरिकाले पक्ष परिवर्तन गरेर रसियन शिविरमा सामेल भएको छ।

ट्रम्पले विगत केही दिनहरूमा युक्रेन र रुसबारे जे भनेका छन्, त्यो विश्वास गर्न गाह्रो छ। उनले युक्रेनले रुसी क्षेत्रीय मागहरूमा अग्रिम आत्मसमर्पण नगरेर युद्ध शुरू गरेको आरोप लगाएका छन्; उनले युक्रेन प्रजातन्त्रिक देश होइन भनेका छन् र उनले युक्रेनीहरूले रुसी आक्रमणको प्रतिरोध गर्नु गलत थियो भनेका छन्। यी विचारहरू सम्भवतः उनले आफैंले सोचेका होइनन्, तर भ्लादिमिर पुटिनको मुखबाट सीधै आएका छन्, जुन व्यक्तिप्रति ट्रम्पले ठूलो प्रशंसा देखाएका छन्। मंगलबार साउदी अरबमा भएको बैठकमा, संयुक्त राज्य अमेरिकाले मस्कोसँग प्रत्यक्ष वार्ता शुरू ग¥यो जसमा युक्रेन र युरोपेलीहरू दुवैलाई बाहिर राखियो, र दुई महत्वपूर्ण सौदाबाजी चिप्समा अग्रिम आत्मसमर्पण गरियोः हालसम्मका रुसी क्षेत्रीय लाभहरूको स्वीकृति, र युक्रेनलाई नाटोमा प्रवेश गर्न नदिने प्रतिबद्धता। बदलामा, पुटिनले कुनै पनि एकल छूट दिएका छैनन्।

म यो कुरालाई व्यक्तिगत रूपमा लिन्छु किनभने म र मेरा सहकर्मीहरू स्ट्यानफोर्ड विश्वविद्यालय र अन्य संस्थाहरूमा सन् २०१३ देखि युक्रेनमा प्रजातन्त्रलाई समर्थन गर्न कडा मेहनत गरिरहेका छौं। हामीले मध्य–करियर युक्रेनी पेशेवरहरूलाई नेतृत्व कौशल र प्रजातान्त्रिक मूल्यहरूमा तालिम दिन धेरै कार्यक्रमहरू सञ्चालन गरेका छौं। मैले यो देश धेरै पटक भ्रमण गरेको छु, र धेरै प्रेरणादायी युक्रेनीहरूको ठूलो समूहसँग धेरै मित्रताहरू विकास गरेको छु।

स्पष्ट गर्नको लागि, यहाँ ठूलो नैतिक प्रश्न दाउमा छ। युक्रेन एक युवा, कमजोर, र अपूर्ण उदार प्रजातन्त्र हो, तर यो तैपनि उदार प्रजातन्त्र नै हो। यसको विपरीत, रुस पूर्व सोभियत संघको नवीनतम अवतार हो, जुन सन् १९९१ मा समाप्त भएकोमा पुटिनले खेद प्रकट गर्छन् र त्यसलाई उल्टाउन प्रयास गरिरहेका छन्। यो एक तानाशाही हो जहाँ सामाजिक सञ्जालमा एउटा गलत शब्दले तपाईंलाई वर्षौंसम्म जेलमा पु¥याउन सक्छ। मलाई केही वर्षअघि कीभको मैदान स्क्वायरमा हिँड्दाको कुरा सम्झिन्छु, यो तथ्यमा आश्चर्यचकित हुँदै कि युक्रेन साँच्चै स्वतन्त्र समाज थियो जहाँ तपाईं सरकारको आलोचना गर्न, स्वतन्त्र रूपमा हिँडडुल गर्न, र विपक्षी उम्मेदवारलाई मतदान गर्न सक्थे (जुन युक्रेनीहरूले सन् २०१९ मा जेलेन्स्की र उनको सर्वेन्ट अफ द पिपल पार्टीलाई रोज्दा गरे)। रुसमा यी कुनै पनि कुरा हुँदैन, जुन सर्वसत्तावादी तानाशाहीमा फर्किएको छ।

ट्रम्प प्रशासन र रुसले अहिले “कुराकानी“ गरेको कुनै पनि शान्ति सम्झौताले शान्ति ल्याउने छैन। केही समयको लागि युद्धविराम हुन सक्छ, तर रुसीहरूले पुनः हतियार जम्मा गर्नेछन् र आफूलाई पुनः सुसज्जित गरेपछि युद्ध पुनः शुरू गर्नेछन्। उनीहरूसँग हालका युद्धविराम रेखाहरूलाई सम्मान गर्ने कुनै कारण छैन, तर उचित समयमा सम्पूर्ण युक्रेनलाई पुनः अवशोषित गर्न चाहन्छन्।

हालको हंगामामा कम ध्यान दिइएको कुरा रक्षा मन्त्री पीट हेग्सेथले घोषणा गरेको नीति हो, जसअनुसार आगामी पाँच वर्षसम्म अमेरिकी रक्षा बजेटलाई वार्षिक ८% ले कटौती गर्ने। यो संयुक्त राज्य अमेरिकाले गर्नुपर्ने कुराको ठीक उल्टो हो। भविष्यमा रुसबाट आफ्नो परिधिका प्रत्येक देश—जर्जिया, मोल्दोभा, बाल्टिक राज्यहरू, र पोल्याण्ड—मा नयाँ खतराहरू हुनेछन्। संयुक्त राज्य अमेरिकाले नाटो गठबन्धनबाट औपचारिक रूपमा बाहिरिनु पर्दैन; ट्रम्पले पहिले नै स्पष्ट संकेत दिएका छन् कि उनले आपसी रक्षाको लागि ५ प्रतिशतको प्रतिबद्धतालाई सम्मान गर्ने छैनन्। अमेरिका अभिप्राय र भविष्यका ठूला शक्ति खतराहरूको सामना गर्ने क्षमताको हिसाबले दुवैमा कमजोर हुनेछ।

र कसैले तपाईंलाई यो नभनोस् कि यो पूर्वी क्षेत्रका सुरक्षा खतराहरूमा ध्यान केन्द्रित गर्नका लागि गरिएको हो। यो बिन्दुमा, डोनाल्ड ट्रम्पले संयुक्त राज्य अमेरिकी सेनालाई ताइवानलाई चीनको विरुद्धमा रक्षा गर्न प्रयोग गर्ने कुरा अकल्पनीय छ। यदि चीनले नाकाबन्दी लगायो वा आक्रमणको तयारी ग¥यो भने, ट्रम्पले पुटिनसँग जस्तै शी जिनपिङसँग वार्ता शुरू गर्नेछन्, जसले प्रभावकारी रूपमा टापुको नियन्त्रण हस्तान्तरण गर्नेछ। त्यसपछि उनले युद्धबाट बचेकोमा गर्व गर्नेछन्।

सन् १९४५ देखि संयुक्त राज्य अमेरिकाले सैन्य बल प्रयोग गरेर सीमाहरू परिवर्तन नगर्ने जस्ता मान्यताहरू र नाटो र जापान र दक्षिण कोरियासँगका सुरक्षा सन्धिहरू जस्ता आपसी रक्षाका औपचारिक सम्झौताहरूको वरिपरि निर्मित उदार विश्व व्यवस्थालाई समर्थन गरेको छ। यो प्रणालीले शान्ति, समृद्धि, र प्रजातन्त्र प्रवद्र्धनमा शानदार सफलता हासिल गरेको छ। संयुक्त राज्य अमेरिकाले नेशनल एन्डोमेन्ट फर डेमोक्रेसी जस्ता उपकरणहरू मार्फत आफ्नो नरम शक्ति प्रयोग गरेर चीन, रुस, इरान, र उत्तर कोरिया जस्ता देशहरूबाट बारबारिएन शक्तिको प्रतिरोध गर्न समान विचारधारा भएका प्रजातन्त्र समर्थकहरूलाई सहयोग गरेको छ।

डोनाल्ड ट्रम्पको नेतृत्वमा संयुक्त राज्य अमेरिका अलगाववादमा फर्किरहेको छैन। यो सक्रिय रूपमा अधिनायकवादी शिविरमा सामेल हुँदैछ, भ्लादिमिर पुटिनदेखि भिक्टर ओर्बान, नायिब बुकेले, र नरेन्द्र मोदीसम्म विश्वभरका दक्षिणपन्थी अधिनायकवादीहरूलाई समर्थन गर्दैछ। नेशनल एन्डोमेन्ट फर डेमोक्रेसी सम्भवतः नेशनल एन्डोमेन्ट फर डिक्टेटरशीपको रूपमा पुनर्जन्म हुन सक्छ। हामी कसरी रुस र चीनलाई उनीहरूको विजय जारी राख्न नहुने भन्न सक्छौं जब हामी पानामा र ग्रिनल्याण्ड अवशोषित गर्न व्यस्त छौं ? यी विदेश नीति कदमहरू ट्रम्प प्रशासनको घरेलु रूपमा कानूनको शासनमाथिको आक्रमण, कार्यकारी शक्तिको सुदृढीकरण, र हरेक बिन्दुमा जाँच र सन्तुलनको कमजोरीसँग पूर्ण रूपमा सुसंगत छन्।

मलाई नभन्नुहोस् कि अमेरिकी जनताले गत नोभेम्बरमा यस्तो विश्व वा यस्तो देशको लागि मतदान गरेका थिए। उनीहरूले ध्यान दिएका थिएनन्, र अब आफ्नो देश र विश्वलाई चिनिन नसक्ने गरी रूपान्तरण भएको देख्न तयार हुनुपर्छ।
परसुएशन, फेब्रुवरी २१, २०२५ बाट भावानुवाद।